بزرگان قوم یک بار در برنامه سوم توسعه -سال 1379- تصمیم گرفتند «حساب ذخیره ارزی» راه‌اندازی کنند تا اضافه درآمدهای نفتی به عنوان سرمایه نسل‌های آینده در آن ذخیره شود. هدف ایجاد ثبات اقتصادی و حفظ سرمایه‌ها بود و دولت علی‌الظاهر می‌توانست تا سقف 50 درصد از منابع حساب را صرف تامین اعتبار فعالیت‌های تولیدی صادرات‌گرا کند.
